Louise Michel, 29 Mayıs 1830'da Fransa'da Vroncourt şatosunda dünyaya geldi. Annesi şatonun hizmetçilerinden biriydi. Babası ise küçük Louise dünyaya geldikten kısa süre sonra ortadan kaybolmuştu. Küçük Louise, dede ve büyükanne diye çağırdığı şatonun sahiplerinin yanında büyüdü. Okuma-yazmayı Voltaire hayranı olan dedesinin gayretleriyle öğrendi.

Louise, ilkokul öğretmeni olmak istedi ve sınavları kazandı. Ancak bu mesleği yapabilmesi için imparatorluğa bağlılık yemini etmesi gerekiyordu; Louise Michel bunu reddetti. Sonuçta resmi okullar yerine özel okullarda çalışmak zorunda kaldı. Hatta 1853 ocağında Yukarı Marne bölgesinde Audeloncourt'da özgür bir okulu bizzat kendisi açtı.

Louise Michel Paris'e taşınmaya karar verdi. Onuncu bölgede Chateau d'Eau caddesinde bir okulda öğretmenliğe başladı. Paris Komünü'nün önde gelen isimleri arasında olacak olan Varlin, Eudes,Valles, Rigault ve Theophile Ferre ile de o zaman tanıştı. Bu sırada Paris'te katıldığı tartışmalarla anarşizmle de tanışmaya başlıyordu.

Komünle taçlanacak olan 18 Mart ayaklanmasında Louise mantosunun altında sakladığı karabinası ile yer aldı. Komünün yenilgisinin ardından yakalanıncaya kadar da silahını elinden bırakmayacaktı.

Louise Michel'in imzasını taşıyan 'Anarşistler Bildirisi' onun yaşamına damga vuran belli başlı fikirleri yansıtmaktadır:

'Özgürlükten yanayız ve bunun, kökeni ve biçimi ne olursa olsun, ister dayatılmış, ister seçilmiş olsun, kralcı ya da cumhuriyetçi olsun herhangi bir iktidarın varlığıyla bağdaşmayacağına inanıyoruz' Eşitlik olmadan özgürlük olamaz!' Bizim istediğimiz eşitlik, özgürlüğün önkoşulu olan fiili eşitliktir.'

Louise Michel, Paris Komünü'nde yer almaktan yargılandı ve bir avukat tarafından savunulmayı reddetti. Kendi yaptığı savunmada şunları söyledi:

'Kendimi savunmak ve birilerinin beni savunmasını istemiyorum. Tüm varlığımla toplumsal devrime aitim ve bütün davranışlarımın sorumluluğunu kabul ediyorum. Yaptıklarımı bilerek ve isteyerek yaptım.'

Mahkeme başkanı son söz olarak söylemek istediği bir şey olup olmadığını sorduğunda ise;

'Kendini Savaş Konseyi diye adlandıran benim yargıcım olan heyetinizden'. tek isteğim yoldaşlarımın öldürüldüğü Satory meydanına gönderilmemdir. Beni de toplumunuzdan eksiltin. Zaten sizden bunu yapmanız isteniyor. Cumhuriyet savcısının hakkı var. Mademki özgürlük için çarpan her yüreğe bir parça kurşun nasip oluyor ben de hakkımı isterim.'

Ona sürgün cezası verdiler. Temyize gidip gitmeyeceği sorulduğunda, 'Hayır bu kararı temyiz etmeyeceğim, ölüm cezasını tercih ederdim' yanıtını verdi.

Louise Michel'i Fransız Sömürgelerinden Yeni Kaledonya'ya (Kanakya'ya) gönderdiler. O sıra orada ayaklanma vardı. Louise Michel orada bulunduğu süre içinde sömürgeciliğe başkaldıran Kanaklarla dayanışma içinde oldu. Michel sürgün yıllarında da Kanak çocuklarının eğitimi ile ilgilendi.

1880 Kasımı'nda Paris'e döndükten sonra da mücadeleyi bırakmadı. Zatürreeden öleceği 1905 yılına kadar defalarca tutuklandı. Bazen işsizlerin mücadelesi içinde bazen anarşistlerin eylemlerinde boy gösterdi.

('Kadınlar Sokakta' Sitesinden kısaltılarak alınmıştır.)

Louise Michel, Le Havre, Gaiety Music Hall'deki bir konferansı sırasında silahlı saldırıya uğradı ve başından ağır bir şekilde yaralandı. Saldırgan, Pierre Lucas adında, 32 yaşında bir Britanyalıydı. Karısı ve kendisi, Le Havre'deki bir dükkanda çok düşük ücretle çalışıyordu. Michel, karşıdevrimci propagandanın etkisi altında eyleme girişen bu kişinin mahkûm olması halinde ailesinin çok zor duruma düşeceği gerekçesiyle mahkemede onun aleyhinde ifade vermeyi reddetti.

İçeriğe Yorum Yapın

Louise Michel