Ahmed Sirhindi, daha çok bilinen adıyla İmâm-ı rabbânî veya İmâm-ı rabbânî Ahmed el- Farukî El Serhendi, (d. 1564, Babür İmparatorluğu - ö. 1624), Hindistan'da yaşamış İslâm âlimi ve tasavvuf önderi.

1564 yılında, o zamanlar Babür İmparatorluğu egemenliği altındaki Hindistan'ın Serhend (Sirhind, Chandigarh) şehrinde doğdu. Ömer ibn Hattab'ın soyundan geldiği için 'el-Faruk' lakabını almıştır. 1624 yılında, 63 yaşındayken vefat etmiştir. Genel olarak Nakşibendi tarikatı mensubudur fakat Kadiriyye, Çeştiyye gibi diğer tarikâtlar arasında da saygın bir yeri vardır. Nakşbend'îyye tarikâtının Müceddid'îyye kolundandır.

Babası ve Baki Billah gibi alimlerden dersler alarak İslami konularda birikime sahip oldu. Temel düşüncesi tasavvuf merkezlidir. Fakat mektuplarında şeriatsız bir tasavvuf anlayışının olamayacağını dile getirerek, önce şeriat kurallarının yerine getirilmesini tavsiye ederdi. Yirmi yaşlarındayken Baki Billah'ın muridi oldu. Kendisine Baki Billah tarafından icazet ve halifelik verildi.

Ekber Şah'ın islama karşı tahrif ve yeni bir din oluşturma çabasına karşı mücadele vermiştir ve Ekber Şah'ı eleştirmiştir. Din-i İlahi adlı bu yeni oluşumun çok yaygınlaşmaması İmam-ı rabbani'nin başarısı kabul edilir.

Ekber Şah'dan sonra, yerine geçen oğlu Cihangir Şah, ordu içinde mürit sayısı arttığı için vezirleri tarafından bir tehdit oluşturduğunun söylenmesi üzerine rabbani'yi hapse attırmıştır. Cihangir rabbani'yi bir sene sonra hapisten çıkararak sohbetine aldı.

Rabbani, onlarca mürşit yetiştirip Hindistan'ın değişik bölgelerine göndererek halkı irşat ettirdi. Ehl-i Sünnet inancıyla yaşayıp yeni kavramlarla tasavvuf ıstılahını genişletti. Mektuplarında, yaşadığı tecrübeleri anlatmasıyla sonraki sufilerin bir ıstılahî kaynağa sahip olmasını sağladı.

Rabbani bazı kesimlerce ikinci bin yılın müceddidi ve müctehid kabul edilir. İslam hükümleri ile tasavvufu birleştirmesinden dolayı 'Sıla' ismi de verilmiştir.

Rabbani insanı dünyada ve ahirette yükseltecek olan tevazunun ne olduğu ve kurtuluşun ancak Ehl-i Sünnet'e uymakla olduğu bildirmiştir. Talebelerine ilim tahsilini sıkı sıkı emretmiş, taassuba ve yobazlığa karşı mücadeleye çok önem vermiştir. Dini, cahillerden öğrenmeyi men etmiştir. Devamlı kitap okumalarını, ilim öğrenmelerini istemiş, önce itikadı düzeltmenin, sonra fıkıh bilgilerini öğrenmenin gerekliliğini anlatmıştır.

Eserlerinde, iman ve Kur'an ahlakı anlatılmakta, allah'ın varlığını, birliğini, sıfatlarını, ihlası, ruhu, şeytanla ve nefsle olan cihadı ve allah'a samimi olarak nasıl yakınlaşılabilineceğini, peygamberlere ve dört halifeye uymaya çalışmanın gerekliliğini anlatmaktadır. Müminlerin kendi içinde bölünmüş olduğunu, ancak sadece Ehl-i sünnete uyanların kurtulacağını söylemiştir. Birlik olunması ve Müslümanlığın yayılması gerekliliğini üzerinde çokça durmuştur.

Ehl-i Sünnet reyince ikinci bin yılın yenileyicisi (müceddid-i elf-i sâni) kabul edilmiştir. 63 yaşında doğduğu şehirde vefat eden ahmed Sirhindi'nin türbesine bölgesinde Ravzayı Şerif denir.


Eserleri

Mektûbât: Kelam ve fıkıh bilgilerini, tasavvufun mârifetlerini açıklayan eserdir. Mektubat farklı kişiler tarafından Türkçeye çevrilmiştir. Bunlar;
-1955 senesinde Necip Fazıl Kısakürek tarafından yayınlanan Küçük Mektubat.
-1962'de Mehmet Süleyman Teymuroğlu tarafından tek cild halinde İmam-ı Rabbani ahmed Faruki'nin Mektubatı
-Süleyman Sa'deddin Efendi'nin Osmanlıca çevirisi esas alınarak yapılan ve bir cild halinde "Müjdeci Mektublar"
- 1968 senesinde Hüseyin Hilmi Işık tarafından yapılan ve sadece birinci cildi teşkil eden 313 mektup tek cild halinde neşrolunan Mektubat.
-1977 senesinde abdülkadir akçiçek tarafından çevirilip iki cild halinde İstanbul'da neşrolunan Mektubat.
Redd-i Revâfıd: Ehli sünnete aykırı Râfızî meshebini reddetmektedir.
İsbâtün-Nübüvve: "Peygamberlik nedir'" adı ile Türkçeye tercüme edilmiştir.
Mebde' ve Me'âd
Âdâb-ül-Mürîdîn,
Ta'lîkât-ül-avârif,
Risâle-i Tehlîliyye,
Şerh-i Rubâ'ıyyât-ı abd-il-Bâkî,
Meârif-i Ledünniye,
Mükâşefât-ı Gaybiyye,
Cezbe ve Sülûk Risâlesi.

İçeriğe Yorum Yapın

İmami Rabbani