Hüseyin bin Ali bin Ebu Talib (626 ' 10 Ekim 680), İslam peygamberi Muhammed'in torunudur. Dördüncü Hâlife ve Birinci Şia imâmı olan Ali el-Mürtezâ'nın oğludur. Annesi, Muhammed'in kızı Fatıma Zehra'dır. On İki İmâmlar'ın üçüncüsü olan Hüseyin bin Ali, İslam Devleti'nin bir Emevî saltanatına dönüşmemesi için mücadele vermiş ve Emevîler tarafından öldürülmüştür. Soyundan gelenler Hüseynî ya da Seyyid olarak tanımlanır.

Babası Ali ve abisi Hasan el-Mûctebâ'nın hilâfet haklarını gasp eden Muâviye bin Ebû Sûfyân'nın, hilâfeti Hasan bin Ali ile önceden yapılmış olan bir antlaşmaya rağmen oğlu Yezîd'e devretmesine karşı çıktı. Hasan, Muâviye ile yaptığı anlaşmada Hilâfeti oğluna bırakmamasını da içeren birçok şart ortaya koymuş ve Muâviye de bu şartları kabul ettiğini açıklamıştı. Ancak anlaşma gerçekleşir gerçekleşmez Muâviye şartnâmeyi ayaklarının altına almış ve şöyle demişti: "Ey Müslümanlar! Ben, siz namaz kılasanız, oruç tutasınız, zekat verip ve hacca gidesiniz diye savaşmadım. Bunları zaten yapacaksınız, yapıyorsunuz. Ben size hükümdar olup yönetiminizi ele almak için sizinle savaştım. Siz sevmeseniz de, Allah onu bana verdi. Biliniz ki; ben Hasan bin Ali'ye bir takım sözler verip, vaatlerde bulundum. Ama şimdi hepsini ayaklar altına alıyorum. Bu hükümlerin hiç birisine uymayacağım'' Muâviye, antlaşmayı daha ilk günden tanımadığını İslam hükümetinin başkentinde ilan etmiş ve sulh şartlarına uyulmadığından bozulmuştur.Hasan, gördüğü vefasızlığın karşısında öfkesini içine gömerek Kûfe'den Medine'ye gider ve köşesine çekilerek, babasının yaptığı gibi insanların eğitimi ile uğraşır.Ve eşi tarafından zehirlenerek şehit edilinceye kadar bu şekilde devam eder. Muâviye'nin ölümünden sonra Yezîd için zorla biat alınmaya başlar ve buna Huseyin bin Ali de mecbur edilir. Huseyin bin Ali, Yezîd'in, halifeye yakışmayan bir yaşam sürdüğünü ve İslam Devleti'ni kendi çıkarları için evireceğini, Muhammed'in getirdiği dinin sadece kendisine yarayan kısımlarını koruyup gerisini hasır altı edeceği düşüncesiyle, Yezid'e biat etmedi. Kerbela Savaşı'nda (M. 680 ' H. 61) Muharrem ayının onuncu günü Kerbelâ'da öldürülmüştür.

10 Muharrem gününü; sevenleri, dünyanın çeşitli yörelerinde yüzlerce yıldır 'Aşura Günü' olarak anmakta, yas tutmakta ve çeşitli temsillerle onun acısını taze tutmaktadırlar.

Hicret'in dördüncü yılında Şaban ayının üçüncü gününde (M. 8 Ocak 626) dünyaya gelmiştir. Çok az olmakla beraber Hicret'in üçüncü yılında doğduğunu iddia eden bir kısım tarihçiler de vardır.

Fatıma doğum yapınca, Muhammed'e haber verildi ve Muhammed bebeği göğsüne basarak sağ kulağına ezan ve sol kulağına kamet okudu. Ali'ye, 'oğluma ne ad verdin' diye sorduğunda, Ali'nin, 'senden önce ona isim verecek değilim' cevabıyla şöyle dedi; 'Onun adını Hüseyin koy'. Hüseyin, Arapçada güzel, yakışıklı manasına gelmektedir.

Doğumun yedinci gününde, Muhammed, akike kurbanı olarak bir koç kesti, bebeğin saçları ağırlığınca gümüşü sadaka olarak dağıttı ve bebeğin sünnet edilmesini emretti.

Annesi, İslam peygamberi Muhammed'in soyunu devam ettiren tek kızı olan, babasının annesi (ümmü ebîha) Fatıma'dır. Fatma, İslam peygamberince çeşitli defalar övülmüşse de bunlardan en meşhuru, onu dünyadaki ve ahiretteki tüm kadınların en üstünü diye nitelendiren hadistir. Hüseyin, Fatıma'nın Hasan'dan sonraki ikinci çocuğudur. Hüseyin, annesini henüz sekiz yaşındayken kaybetmiştir.

Babası, Kureyş'in lideri Ebu Talib'in oğlu, İslam peygamberi Muhammed'in kuzeni, damadı, yardımcısı, İslam Devleti'nin 656-661 yılları arasındaki hükümdarı, Sünnilerin dördüncü hak halifesi ve Şiilerin birinci İmam'ı, Allah'ın aslanı (Esedullah) Ali'dir. Hüseyin, babası Ali ile yalnızca yaklaşık otuz altı yıl yaşamıştır.

İlk üç halife döneminde, Ehli Beyt mensuplarıyla yönetim arasında oluşan bazı anlaşmalıklarda (halifenin tayini, fedek arazisi vs.) Hüseyin, fikren babası Ali'yi takip etti. Bilindiği gibi Ali, kendisinden önceki halifeler döneminde (Ali bu günleri şöyle anlatır: Gördüm ki sabretmek daha doğru; sabrettim; ettim ama gözümde diken, boğazımda kemik vardı; (') muhalefet etmemeyi seçmiştir. Bu görüşün aksi olarak Ali'nin kendinden önceki üç halifeye biat ettiği ve aralarında herhangi bir hoşnutsuzluğun olmadığı görüşü vardır. Örneğin Ebubekir'in, Muhammed'e sadakati sebebiyle 'sıddık' sıfatını aldığı, Ömer'ın de bizzat Ali'nin kızıyla evlendiği ve bunu bir iftihar vesilesi saydığı vakaadır.

Hüseyin'in bu dönemde yaptığı en önemli muhalif duruş, ilk dönem sahabelerden olan ve İslam peygamberinin kendisi için 'Ne mavi gökyüzü ne de kara toprak Ebu Zer'den daha doğru sözlü birini görmemiştir' dediği Ebu Zer'in, üçüncü halife Osman bin Affan'ın emriyle üçüncü kez sürgün edilişinde yaşanmıştır. Muhalefet ettiği gerekçesiyle, Şam'a, ordan da Muaviye bin Ebu Süfyan'ın isteğiyle tekrar Medine'ye sürülen Ebu Zer, ilerlemiş yaşına rağmen bu sefer de Rebeze'ye sürülür. Mervan bin Hakem'e de halifece, onu yolcu etmeye ve onunla vedalaşmaya gelen müslümanlara engel olma görevi verildi. Ancak, Ali, Hasan, Hüseyin, Akil bin Ebu Talib, Abdullah bin Cafer ve Ammar bin Yasir onu uğurlamaya gelerek halifenin bu emrine muhalefet ettiler.

İslam'a aykırı olmasına rağmen, siyasi hanedan kurmak isteyen Emevîler tarafından Kerbelâ Savaşı'nda ailesinden pek çok kişiyle birlikte öldürülmüştür.

İçeriğe Yorum Yapın

Hz.Hüseyin (ra)