ABD’li tarım uzmanı. Güney’de yeni tarım tekniklerinin bulunmasına ve uygulanmasına öncülük etmiştir.

1864′de Missouri Eyaletinin Diamond Grave kentinde doğduğu sanılan George W. Carver köle olarak dünyaya geldiğinden doğum tarihi kesin olarak bilinmemektedir. 5 Ocak 1943′de Tuskegee kentinde öldü. ABD’deki iç savaşın sonlarına doğru köle hırsızları tarafından annesi ile birlikte Arkansas’a kaçırıldı. Burada annesini kaybeden ve hastalanan George’u bulan sahibi Moses Carver, bir yarış atı karşılığında onu geri aldı. ABD Anayasasında 1865′de yapılan değişiklikle kölelik yasaklandığında, George da özgürlüğüne kavuştu; ancak, orta öğrenim yaşına değin soyadını aldığı Carver’ın yanında kaldı.

İlköğrenimini, Neosho kentinde bir siyah oku*lunda yaptıktan sonra Kuzey eyaletlerinde orta öğre*nim olanakları aramaya başlayan Carver, Kansas Eyaletinin Minneapolis kentinde bir liseye girmeyi başardı. Bu eyalette başvurduğu bir üniversiteye siyah olduğu gerekçesiyle kabul edilmeyince, Iowa’ya gitti ve Indianola’daki Simpson College’a kabul edildi. 3 yıl sanat ve piyano öğrenimi gördü, daha sonra Iowa Eyalet Tarım Okulu’nda başladığı tarım öğrenimini 1894′de tamamladı. 1896′da da lisansüstü derecesi aldı. aynı okulda öğretim üyeliğine atanan Carver, alabama Eyaletinin Tuskegee kentindeki Tuskegee Enstitüsü’nün kurucusu ve başkam Booker T. Washington’ un çağrısı üzerine, enstitünün tarım bölümü başkanlığı göreviyle Tuskegee’ye gitti, 1905′de enstitünün tarımsal araştırmalar bölümü başkanlığına getiril*di. Siyahların daha iyi bir öğrenim görebilmeleri için kurulmuş olan bu enstitüdeki görevi kabul ettikten sonra yaşamım Güney eyaletlerinde yaşayan siyahların eğitimine ve bölgenin iktisadi kalkınmasına adadı.

Carver, Tuskegee’ye gittiğinde Güney’in geleneksel tarımsal ürünleri olan pamuk ve tütün, yaşamlarını çiftçilikle kazanmaya çalışan siyahları hiç bitmeyen borçlar içinde yaşamaya mahkûm ediyordu. Carver’ın ilk önerisi toprağın azotunu tüketmeyen, ayrıca zengin protein içeriğinden dolayı siyah çiftçile*re daha sağlıklı bir yaşam sağlayacak baklagillerin pamuk ve tütünle dönüşümlü olarak ekilmesiydi. Özellikle yer fıstığı ekimini yaygınlaştırmayı başardıktan sonra ürün fazlasından nasıl yararlanılabileceği konusunda çalışmalar yapan Carver, yer fıstığından yaklaşık 300, tatlı patatesten 118, “pecan” cevizinden de 60′m üzerinde, yağ, peynir, un gibi giyecek maddelerinden, sentetik plastik, tutkal gibi sanayi ürünlerine değin çok çeşitli yan ürünler geliştirdi. Bunların dışında, tahta tozundan sentetik mermer, bamya elyafından ip, hasır ve halat, yapraklardan ve bataklık çamuru karışımından da gübre imal etmeyi başardı.